Hemoroidy to choroba bardzo nieprzyjemna i przede wszystkim wstydliwa, dlatego nie chcemy o niej zbyt dużo rozmawiać. Hemoroidy zewnętrzne – leczenie nazywane są powszechnie hemoroidami wypadającymi. Lekarze często nazywają je żylakami odbytu. Pojawiają się one najczęściej na skutek prowadzenia siedzącego trybu życia. Nieodpowiednia dieta też może się przyczynić do zwiększenia ryzyka ich wystąpienia.
Osoby cierpiące na hemoroidy zewnętrzne uskarżają się na charakterystyczne objawy. Należą do nich bóle odbytu, obrzęk oraz krwawienie w stolcu, ślady krwi znajdziemy też na papierze toaletowym. Hemoroidy widoczne są gołym okiem, ponieważ zauważalne jest zaczerwienione guzki. Guzki te zwiększają swoją objętość proporcjonalnie do rozwoju choroby. Ból również stopniowo się nasila przez co wywołuje rosnący dyskomfort przy siadaniu. To samo mam miejsce, gdy zbytnio obciążamy naszą jamę brzuszną.
Zwiększone ryzyko wystąpienia hemoroidów zewnętrznych towarzyszy tym osobom, które wykazują brak jakiegokolwiek zainteresowania aktywnością fizyczną. Hołdowanie siedzącego trybu życia nie jest najlepszą drogą w tym przypadku. Dieta nie zawierająca produktów bogatoresztkowych też przyczynia się do zwiększonego ryzyka zapadnięcia na tę chorobę. Niestety, niektóre osoby posiadają genetyczne predyspozycje, z czym niestety nie da się nic zrobić. Otyłość jest też zagrożeniem potęgującym ryzyko. Żylaki zewnętrzne mogą być rozpoznane przez lekarza. Konieczne jest jednak zdobycie się na odwagę i udanie się do specjalisty. Niestety, w dalszym ciągu wiele chorych ma wielkie obawy przed wizytą i podzielenie się takim problemem, który jest dla nich wstydliwy. Taka postawa jest jednak pod każdym względem nieprawidłowa. Pozwala to na dalszy rozwój choroby. Im wcześniej lekarz zdiagnozuje hemoroidy i podejmie leczenie, tym szybciej ból ustanie.
Leczenie hemoroidów może wykorzystywać metody chirurgiczne. Metody operacyjne charakteryzują się dużą skutecznością. Ich zaletą jest to, że mogą być przeprowadzone dosłownie w jeden dzień. Chory szybko dochodzi do siebie, przy tym nie jest konieczny długi pobyt w szpitalu.

Czystek to popularny gatunek rośliny, wykazującej działania lecznicze. Roślina ta nie występuje w warunkach naturalnych w Polsce, jedynie możliwa jest jej uprawa. Naturalnie krzewy czystka występują w basenie Morza Śródziemnego, w południowej Europie. Krzew ten może dorosnąć do wysokości 60-100 cm. Posiada bardzo delikatne kwiaty, są one w zależności od odmiany białe bądź różowe, mają charakterystyczną pomarszczoną fakturę i otwierają się rano, a zamykają wieczorem. Czystek ma wiele odmian, ale do najszlachetniejszych należy gatunek z Turcji. Czystek z Turcji jest również najdroższą odmianą (koszt 200 g opakowania to wydatek rzędu 15 zł) tego szlachetnego zioła. Susz czystka z Turcji nie zawiera zbędnych łodyg, a jedynie liście i opcjonalnie suszone kwiaty. Dzięki braku łodyg w suszu, napar z czystka z Turcji nie ma gorzkiego posmaku, który może się pojawić w przypadku naparu z suszu czystka z Albanii, który to zajmuje drugie miejsce w zestawieniu najszlachetniejszych odmian czystka na świecie. Czystek możemy zakupić w aptekach, sklepach zielarskich czy również w sklepach z zdrową żywnością. Przechadzając się po sklepach ogólnospożywczych, zwłaszcza wielkich supermarketach, nierzadko można spotkać herbaty z czystka, pakowane w saszetkach. Czystek wykazuje silne działania lecznicze, takie jak wspieranie odporności, zwalczanie wirusów, bakterii, wspieranie procesu trawienia, wspieranie walki z trądzikiem oraz egzemą czy zwalczanie zmarszczek przy systematycznym jego spożywaniu. Czystek ma fantastyczne działanie oczyszczające organizm z metali ciężkich, dzięki czemu jest fantastycznym sposobem na detox. Czystek można spożywać jako tabletki, traktując jako suplement diety, bądź jako już wspomniana herbatka, z naparu z suszonych liści czystka. Czystek – rano czy wieczorem należy pić? To pytanie pada wiele razy, a odpowiedź jest co najmniej satysfakcjonująca. Czystek można pić o dowolnej porze dnia, nawet zamiennie z poranna szklanką wody z cytryną. Pamiętajmy, by unikać popijania go podczas posiłków, może obniżyć przyswajalność żelaza.

Prostata, a więc gruczoł krokowy, to źródło wstydliwych problemów dla wielu mężczyzn. Bo chociaż stercz ma każdy, nie u każdego zachowuje on swoje zdrowe rozmiary do końca życia. Co więcej przyjmuje się, że u ponad połowy mężczyzn powyżej 50 roku życia pojawiają się problemy z tym właśnie gruczołem. A ponieważ problemy te potrafią być szalenie dyskomfortowe, warto regularnie prostatę badać.
Jeśli chodzi o gruczoł, jakim jest prostata badanie regularne to gwarancja szybkiego wykrycia wszelkich zmian związanych z rozrostem, czy stanem zapalnym. Oczywiście tym podstawowym jest badanie per rectum. Możliwe jest ono dzięki położeniu prostaty. Leżąca przy ściance odbytu jest łatwa do wyczucia pod palcem. Dlatego też nie potrzeba wielkiego wysiłku, aby szybko ocenić, w jakim stanie się znajduje. Zazwyczaj badanie to wystarcza, aby zdiagnozować toczący się w obrębie gruczołu stan zapalny. Niekiedy jednak lekarz może zalecić też inne badania. Szalenie ważnym dla oznaczenia zmian zachodzących w prostacie, jest badanie krwi pod kątem stężenia PSA, będącego naturalnym antygenem prostaty. Im wyższy jego poziom, tym większe problemy zdrowotne gruczołu. A jeśli chcemy dokładnie określić, na ile prostata się rozrosła, niezastąpionym staje się jej badanie ultrasonograficzne. Podczas niego dokładnie można określić trzy wielkości gruczołu: jego wysokość, długość oraz szerokość. Za ich pomocą wylicza się pojemność prostaty, która jest najlepszym wyznacznikiem jej kondycji. Jeśli wyliczona z rozmiarów objętość oscyluje w granicach 25 centymetrów sześciennych, nie ma się czym martwić. Gdy jest większa – może być to oznaka stanu zapalnego, poważnych błędów żywieniowych, czy nawet rozrostu gruczołu.
Badanie przez odbytnicę, badanie krwi oraz USG to trzy podstawowe metody diagnozowania stanu zdrowia prostaty. Jeśli będziemy przeprowadzać je regularnie, możemy mieć pewność, że każdy stan patologiczny wykryjemy na tyle wcześnie, by skutecznie zapobiec dyskomfortowi związanemu z rozwojem chorób.

Dokuczliwa i przewlekła choroba, którą jest ból stawów zaliczana jest do najczęściej występującym dolegliwości w ostatnich latach. Jest to uciążliwy ból obejmujący stawy, pojawiający się bez wyraźnej przyczyny lub też po wykonaniu wysiłku fizycznego.
Przyczyną takiego stanu rzeczy może być na przykład choroba zwyrodnieniowa stawów, lub też urazy, których można nabawić się na przykład przy nieprawidłowo wykonywanych ćwiczeniach fizycznych. Wydaje się, że choroby tego typu dotyczą osób starszych, coraz częściej jednak na takie dolegliwości skarżą się osoby młode, nawet dwudziestoletnie. Wszystko to wynika z trybu życia jaki teraz prowadzimy. Przyczyny bólu stawów to przebywanie w nieprawidłowej pozycji ciała, długotrwałe stanie lub siedzenie i choroba cywilizacyjna naszych czasów, którą jest otyłość. Przy znacznej nadwadze stawy są bardzo obciążone. Na ból stawów zalecana jest w tym przypadku oczywiście dieta, która może sprawić, że dolegliwości całkowicie miną. Niestety często wyjście nie jest tak oczywiste, wtedy na ból stawów przyjmować należy leki i suplementy diety zawierające na przykład takie związki jak chondroityna.

Leczenie bólu stawów należy rozpocząć po zdiagnozowaniu i ustaleniu jego bezpośredniej przyczyny. Próbując leczyć się na własną rękę, można doprowadzić do pogłębienia choroby, niezbędna jest tu konsultacja z lekarzem specjalistą w tej dziedzinie. Ból można łagodzić domowymi sposobami na przykład można zażywać leki przeciwbólowe dostępne bez recepty. Mogą to być leki w formie maści, lub przyjmowane doustnie. Istnieją też inne sposoby, na przykład na ból stawów stosuje się zimne okłady z lodu. W aptekach dostępne są też okłady wielorazowe, które należy stosować kilka razy dziennie. Konsultacji z lekarzem należy zasięgnąć, gdy pojawią się takie objawy jak ograniczenie ruchomości stawu, obrzęk, zaczerwienienie i ocieplenie stawu. Bardzo niepokojący jest też ból stawów, który pojawia się w nocy, jak również ograniczenie ruchomości stawu po przebudzeniu. W tym przypadku także konieczna jest wizyta u specjalisty.

Grzyb Reishi znany był i stosowany od tysięcy lat jako “grzyb nieśmiertelności”. Jest grzybem kwitnącym głównie na wysuszonych pniach martwych śliw. Jednocześnie na 10000 dojrzałych śliw, tylko na dwóch bądź trzech wyrosną Reishi. Z tego względu są one niezwykle rzadkie.

Obecnie istnieje ponad 5000 badań dokumentujących korzyści zdrowotne sześciu podstawowych typów Reishi – czerwonego, czarnego, niebieskiego, białego, żółtego i fioletowego. Czarne i czerwone Reishi wykazały najbardziej znaczące działanie poprawiające zdrowie.

Przyjrzyjmy się zatem korzyściom jakie grzyb Reishi ma nam do zaoferowania

Zalety czarnego i czerwonego Reishi

Reishi nazywany jest “grzybem nieśmiertelności” z wielu powodów. Najbardziej godne uwagi są jego właściwości wzmacniające odporność, a jeżeli chcesz żyć dłużej potrzebujesz przede wszystkim silnego układu odpornościowego. Wykazano, że Reishi wspiera długowieczność poprzez zwalczanie immunosenescencji, czyli zmniejszania funkcji odpornościowej organizmu w miarę starzenia się.

Jednym ze sposobów, w jaki działa jest aktywacja komórek dendrytycznych, prezentujących antygeny (np. bakterie, wirusy) limfocytom, by te mogły zareagować produkcją przeciwciał. W rezultacie jesteś w stanie skutecznie zwalczać choroby zakaźne, zanim poważnie się rozchorujesz.

To działanie na układ odpornościowy sprawiło, że naukowcy zaczęli zastanawiać się czy ekstrakt z Reishi może okazać się pomocny w walce z nowotworami.

Czerwony Reishi zawiera białko przeciwnowotworowe

Raportowano, że grzyb Reishi zawiera przeciwnowotworowe białka, które mogą zapobiegać wzrostowi komórek rakowych

Naukowcy w ostatniej dekadzie wykazali, że Reishi hamuje proliferację komórek, indukuje apoptozę i hamuje rozprzestrzenianie się komórek rakowych blokując tworzenie naczyń krwionośnych. Nie udało się jednak  poznać dokładnego mechanizmu tego procesu.

Cóż, właściwości przeciwnowotworowe Reishi są dokładnie tym, czego chcieli się dowiedzieć naukowcy z National Yang-Ming University. Wyizolowali oni z Reishi, a następnie sklonowali białko zwane Ling Zhi-8 lub LZ-8. Zaprojektowali badanie, mające przetestować LZ-8 i jego wpływ na wzrost komórek ludzkiego raka płuca.

Udowodniono, że LZ-8 hamuje wzrost komórek rakowych, zapobiegając normalnemu cyklowi wzrostu komórki. Aby komórka mogła się dzielić, przechodzi przez różne etapy przygotowania. Pierwszy etap nosi nazwę G1 – zachodzą w nim procesy syntezy białek, lipidów oraz niezbędnych enzymów.

Podczas tego etapu komórka wykonuje swoje codzienne funkcje. Jeśli komórka jest „uwięziona” w G1 i nie może przejść do następnej fazy, nie będzie się dzielić. I właśnie to robi LZ-8. Powoduje zatrzymanie wzrostu komórek poprzez „pułapkowanie” komórki rakowej w stadium G1.

Autorzy podsumowali: „Nasze obecne wyniki sugerują, że LZ-8 ma potencjał, by być stosowanym w leczeniu nowotworów.”

Jeśli chodzi o miejsce, w którym możemy dostać wysokiej jakości Reishi, to nie ma lepszego kraju niż Polska. W naszym kraju swoją działalność prowadzi jedna z najbardziej cenionych firm zielarskich na świecie, specjalizująca się w wytwarzaniu adaptogenów. Więcej na temat tego unikalnego grzyba, możecie dowiedzieć się z ich strony www: mothersprotect.com/produkt/reishi

Kwas moczowy jest toż ten artykuł przemiany puryn w ludzkim systemie. Puryny mogą korzystać ze spożywanych posiłków, natomiast w większości jednak z wnętrza samego człowieka, a dobrze z kwasów nukleinowych (czyli PODŁOŻA i RNA). Podniesione stężenie kwasu moczowego w pierwszej kolejności kojarzy się z dną moczanową, obecnie jednak wiadomo że kwas tenże może być markerem wielu zaburzeń, a dna moczanowa to właśnie symptom jego nadmiaru.

Nie jest się w organizmie człowieka kwas moczowy?

Kwas moczowy w większości wydalany jest z organizmu przez nerki, czyli z moczem. Reszta usuwana jest przez przewód pokarmowy. W razie np. niewydajności nerek udział przewodu pokarmowego w eliminacji kwasu moczowego narasta. Jak w przypadku każdej substancji stężenie kwasu moczowego zależy od nasilenia jego pozycji w organizmie (i ewentualnie ilości dostarczanej w diecie) oraz od sprawności procesów eliminujących. Zaburzenie stabilności między tymi procesami powoduje odchylenia od normy w stężeniu kwasu moczowego. Właściwe natężenie kwasu moczowego we krwi waha się między 6,4 a 6,8 mg/dl. Do zwiększenia jego stężenia czyli do hiperurykemii może doprowadzić lub zbytnia jego produkcja czy spożycie lub niesprawne wydalanie.

Zaburzenia wydalania kwasu moczowego

Wydalanie kwasu moczowego przez nerki odbywa się w kilku etapach, wpierw kwas podlega filtracji kłębuszkowej, następnie jest też resorbowany (wchłaniany zwrotnie w kanalikach nerkowych) i znowu wydzielany do światła kanalika. Zaburzenie jednego z tych procesów rzutuje na natężenie kwasu moczowego we krwi. Wszystkie choroby w pracy nerek, czyli choroby prowadzące do niewydajności nerek powodują zaburzone usuwanie kwasu moczowego (oczywiście także wielu innych substancji) z organizmu prowadząc do hiperurykemii. Również choroby w okresie których obserwuje się kwasicę (np. w niewyrównanej cukrzycy czy u osób niedożywionych) upośledzają wydzielanie kwasu moczowego do kanalika nerkowego, przez co robi się on w organizmie. Leczenie niektórymi środkami moczopędnymi czy moczówka prosta powodują nadmierną resorbcję zwrotną w kanalikach nerkowych przez co kwasu moczowego we krwi jest niezwykle.

Zbytnia produkcja kwasu moczowego

Zbytnia produkcja relatywnie prowadzi do hiperurykemii Nadmiar kwasu moczowego może pochodzić:
z przyczyn egzogennych – czyli za wiele dostarczane jest go w diecie,
endogennych – nadmiar wynika z wytwórczości własnej organizmu.
Najrzadszymi kłopotami są różnorakie bloki enzymatyczne na szlaku skomplikowanych przemian biochemicznych, które skutkują składaniem się kwasu moczowego w organizmie.
Częstszą endogenną etiologią nadmiaru kwasu moczowego jest nasilone namnażanie i rozpad komórek (w okresu chorób nowotworowych np. białaczek, wskutek działania chemioterapii czy w efekcie rozpadu mięśni np. po urazie zmiażdżeniowym, nadmiernym wysiłku czy w okresu chorób niszczących tkankę mięśniową poprzecznie prążkowaną).
Hiperurykemia może pojawić się także po spożyciu nadmiernej ilości alkoholu.

Ból to odczucie, z którym stykamy się od najmłodszych lat. Oraz chociaż walczymy z nim na różne typy, to nie zapominajmy o jego roli informująco-obronnej o zagrażającym zniszczeniu tkanek. Środki znieczulające to ogromnie istotna część preparatów. Każde mają i na celu to samo – zmniejszanie lub zahamowanie odczuwania nacisku. Rozłożyć je potrafimy na działające ośrodkowo (opioidy) oraz niesteroidowe środki przeciwzapalne. Z względu faktu, że można je nabyć bez recepty, są bardzo modne. Lub wiemy cokolwiek o środkach znieczulających?

Środki znieczulające – środki nienarkotyczne

Działają zdecydowanie słabiej przeciwbólowo aniżeli narkotyczne środki znieczulające. Są jednak zdecydowanie mniej szkodliwe, pomiędzy innymi więc, że nie powodują uzależnienia. Oprócz działania przeciwbólowego takie środki znieczulające działają również przeciwgorączkowo oraz przeciwzapalnie i przeciwgośćcowo.
Rozróżniamy następujące grupy (wyodrębnione z względu formy chemicznej):
•o pochodne kwasu salicylowego,
•o pochodne pirazolonu,
•o pochodne aniliny,
•o pochodne chinoliny,
•o pochodne pirymidazonu.

Środki znieczulające – pochodne kwasu salicylowego

Działają przeciwgośćcowo, przeciwzapalnie, przeciwbólowo, przeciwgorączkowo, powodują wzrost wydalania kwasu moczowego przez nerki, i w małych dawkach hamują wybiórczo biosyntezę tromboksanów i zmniejszają przez to zdolności agregacyjne płytek
Wśród działań niepożądanych tychże środków znieczulających należy wymienić:
•podrażnienie błony śluzowej żołądka z zaostrzeniem choroby wrzodowej,
•funkcjonowanie neurotoksyczne – zawroty i uciski głowy, szum w uszach, czasem upośledzenie słuchu,
•skazę krwotoczną przy przedawkowaniu,
•uczulenie na środki znieczulające,
•zespół Reye’a.

Środki znieczulające – pochodne pirazolonu

Do pochodnych pirazolonu zaliczamy:
•aminofenazon,
•metamizol,
•fenylobutazon.
Są one funkcjonowanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, przeciwzapalne. Wśród działań niepożądanych mogą pojawić się uczulenia, mielotoksyczność, hepatotoksyczność i wrzodotwórczość. Nie powinne być stosowane u dzieci w postaci pigułek znieczulających.

Środki znieczulające – tramadol

Jest toż agonista i częściowy antagonista receptorów opioidowych. Wśród działań niepożądanych tego sposobu przeciwbólowego może wywołać zawroty głowy, suchość w jamie ustnej, mdłości, hipotonię ortostatyczną, tachykardię, zaburzenia świadomości oraz senność. Po dalszym wykorzystywaniu może też wywołać uzależnienie. Powszechnie stosowane są w chorobach reumatycznych, jednak każde są dodatkowo funkcjonowanie przeciwbólowe, tak jak środki znieczulające. Nie oddziałują narkotycznie na OUN, nie wywołują nałogu, nie oddziałują także hamująco na środki wegetatywne.
Rozróżniamy następujące pochodne:
•pochodne kwasu salicylowego
•pochodne pirazolonu
•pochodne kwasu octowego – indometacyna i diklofenak
•pochodne kwasu proprionowego – ibuprofen, dexprofen, naproxen i profenid.
Pochodne kwasu enolowego – piroxicam
•pochodne kwasu feiloantranilowego – odznaczają się silnym, jednak krótkim działaniem przeciwbólowym oraz małym działaniem antyagregacyjnym,
•inhibitory COX-1 – meloksykam i nabumeton,
•inhibitory COX-2 – rofekoksyb i celekoksyb.

Ekstrakt z aloesu na odchudzanie, detoks, poprawę odporności, oraz chociażby piękną skórę – lub naprawdę aloes do picia ma tyle dobrych wartości? W doniesieniach tych jest mnóstwo prawdy, bo roślinę stosowali już lekarze w czasach starożytnych, oraz wielką liczba jej wartości potwierdziły analizowania naukowe. Jednak uwaga, picie soku z aloesu nie jest odpowiednie dla wszelkich. Przeczytaj o tym, jak oddziałuje na organizm wyciąg z Aloe vera, komu może pomóc, oraz kto winien go omijać.

Natura w grze z otyłością, zatem aloes oraz odchudzanie

Pomimo całej listy zalet dla zdrowia, egzotyczna roślina o wielkich, wielkich i ostro zakończonych liściach zyskała sobie profesjonalną sławę jak skuteczny sposób na zgrabną sylwetkę. Lub ekstrakt z kwiatu na odchudzanie faktycznie jest dobrą terapią dla osób z otyłością? Samo sięganie po ekstrakt aloesowy że nie wystarczyć, by uporać się z tematem, jednak faktycznie aloes do picia może trochę wesprzeć proces utraty masy ciała. Po pierwsze zatem, że aloes ma dobry wpływ na pracę jelit – jest w rozwiązaniu kłopotu chronicznych zaparć, stymuluje system do niszczenia toksyn i gwarantuje dobrą florę bakteryjną w jelicie grubym.

Odchudzanie: aloes przyspiesza metabolizm

Aloes ma funkcjonowanie przyspieszające przemianę materii. Oraz to na wszystkim etapie. Zacząwszy od wzmożenia trawienia i absorbowania w jelitach na komórkowych przemianach energetycznych skończywszy. Intensywniejsza przemiana materii powoduje także wzmocnienie spalania kalorii – więcej ich musimy.

Odchudzanie: aloes przeczyszcza i oczyszcza

Ekstrakt lub nalewka działają także przeczyszczająco, często stosuje się je w przypadku zaparć. To funkcjonowanie aloesu powoduje, że lepiej się oczyszczamy. I w jelitach, jak też w intensywniej pracujących komórkach jest mniej toksyn, niepotrzebnych złogów. Od tego także stajemy się lżejsi. Poza tymże, jeśli pokarm za długo nie jest w jelitach to mniej elementów przyswajamy. Natomiast uwaga! Nie można się za intensywnie oczyszczać za pomocą aloesu, bo nadużywany prowadzi do zaburzenia pracy jelit i w konsekwencji może stworzyć ciągłe zaparcia i wzdęcia. A także może stawać się etiologią zaburzeń wchłaniania. Aloes jest dużym środkiem o działaniu leczniczym, zatem wykorzystujemy go tylko w formie kuracji.

Jakie jeszcze korzyści nosi picie soku z aloesu?

Właściwości medyczne aloesu są bardzo ogromne i trudno jest wyliczyć je każde. Analizowania nad wpływem rośliny na zdrowie sugerują, że może być dobra w leczeniu wrzodów żołądka, zmniejsza stany zapalne w organizmie, działa przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo, antywirusowo, przeciwutleniająco oraz hamuje demencji. Należałoby pić ekstrakt z aloesu w ciągu podwyższonej wrażliwości na dolegliwości, bo związki zawarte w leczniczej roślinie podnoszą odporność organizmu. Co więcej, aloes może także pobudzać regenerację i regenerację chrząstek. Żel aloesowy jest natomiast wykorzystywany zewnętrznie na różnego typu problemy skórne, jak trądzik, poparzenia lub łuszczyca.

System odpornościowy wzmocnią:

• Dieta bogata w owoce i surówki, zwłaszcza surówki kiszone.
• Ograniczenie spożycia pieczywa z białej mąki oraz ciast i słodyczy.
• Unikanie restrykcyjnych diet odchudzających.
• Rezygnacja z osłabiających odporność papierosów i alkoholu.
• Systematyczny, przynajmniej półgodzinny trening.
• Unikanie dużych skupisk ludzi w okresach nasilonych zachorowań na przeziębienia.
• Stosowanie nawilżaczy w mieszkaniach centralnie ogrzewanych.
• Utrzymywanie temperatury w sypialni poniżej 18 °C, by ochronić śluzówki przed wysuszeniem.
• Ubieranie się odpowiednio do panujących warunków – nie przegrzewać i nie wychładzać nadmiernie organizmu.
• Zadbanie o odpoczynek i odpowiednią ilość snu.

Dieta na odporność

W naturalny i skuteczny sposób możemy wzmocnić nasz organizm przed nadejściem zimy. Naturalne antybiotyki zawsze towarzyszyły człowiekowi i nadal stanowią ogromną pomoc w leczeniu i zapobieganiu infekcjom. Czosnek jest bogatym źródłem witamin: A, C, PP, B1, B2 oraz biopierwiastków: cynku, jodu, fosforu, magnezu, wapnia, żelaza. Bardzo skuteczna dla wzmocnienia odporności jest jednak allicyna, jest to lotny związek siarkowy o charakterystycznym, przykrym zapachu. Jemu zawdzięczamy silne działanie bakteriobójcze, którego skuteczność oceniana jest bardzo wysoko, allicyna działa silniej niż antybiotyki, na przykład penicylina czy streptomycyna.

Ubieraj się ciepło

Dbając o odporność najlepiej ubierać się “na cebulkę”, czyli zakładać kilka warstw ubrań, tak abyśmy mogli je ściągnąć, gdy jest nam za ciepło. Około 30% ciepła ucieka przez głowę, ważne jest więc aby zaopatrzyć się w ciepłą czapkę. Pamiętajmy także o wietrzeniu mieszkania, aby uchronić się przed wirusami. Dodatkowo powinniśmy codziennie wietrzyć mieszkanie przez 15 minut, optymalna temperatura w pomieszczeniu to około 20°C. Aby uchronić się przed wirusami, należy także dobrze nawilżyć powietrze, dobrze jest więc postawić na kaloryferze pojemnik z wodą lub zawiesić mokry ręcznik.

Dotleń swój organizm

Powinniśmy postawić na aktywność fizyczną, najlepiej trzy razy w tygodniu na świeżym powietrzu. Ważne jest, by zimne powietrze wdychać nosem, a wydychać ustami. Odporność podnosi także sauna, ponieważ wysoka temperatura umożliwia pozbycie się wraz z potem toksyn z organizmu.

Jakie suplementy na odporność?

Wprowadźmy do swojej diety produkty rozgrzewające, takie jak: imbir, pieprz, cynamon oraz naturalne antybiotyki, czyli cebulę i czosnek.  Ponieważ zimą mamy mały dostęp do świeżych owoców i warzyw , które zawierają naturalne witaminy, to w okresie zimy na pewno warto skorzystać z pomocy suplementów. To dodatek do codziennej diety, który pozwala na uzupełnienie jej składu o brakujące witaminy i mikroelementy. W tym czasie, zachowanie równowagi w organizmie jest bardzo ważne.